اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

منبع :باشگاه خبرنگاران

شکر خدا که شدم گدای مدینه

(روضه) با دلی خون که به یاد شب صحرا افتاد

(روضه) تو کوچه های غربت

کاش من هم به لطف مذهب او

به هر کجا نگرم جای پای...

منصور ستم به آل عبا چند می کنی؟

شفق رنگ چشمای صادق

اگر تمام ملائک ز گریه می مردند

دیگری شعله شد و سوخت و خاکستر شد

گریه برای غریبی امام صادق می کنم

حضرت صادق مگر فرزند پیغمبر نبود

در آن عزیز حیدر واویلا

جرعه آبی که تمام جگرت می سوزد

آرزوم همینه، برم از مدینه

فروزنده شده آتش قهر خدا 

صلوات بر امام صادق (علیه السلام)

فرازهایی از زیارت امام صادق (ع)

پا برهنه بدون عمامه، دست بسته...تو را کجا بردند!؟ (روضه)

ما بی وجود لطف تو مذهب نداشتیم (روضه)

گوشه ای از حرای حجره ی خویش، نیمه شب ها خدا خدا می کرد (روضه)

واویلا امان زماتم شقایق، زغصه امام صادق (روضه)

عاشقم از تبار سلمانم (گریه امام صادق (ع) بر امام حسین (ع)) (روضه)

پیرمردی که حضرت جبریل، زائر غربت نگاهش بود (روضه)

ای خدا صادق ترین عاشق چه شد؟ حضرت صادق چه شد؟ (نوحه)

عزیز مصطفی (ص) امام صادق (ع) (زمینه)

صادق آل مصطفی رفته از دنیا (زمینه)

ای وای من، ای وای من، می لرزد دستان آقای من (زمینه)

نگیر از ما (قال صادق) را (واحد)

در این سکوت سنگین، قرآن ناطقی تو (واحد)

زمینه ، این شَبا مدینه چه خَلوتِ وایِ مَن ...

شور ، آقا گِدای دَربارم ... به تو بِده کارَم ...

واحد ، بَر مزاری که مَهدی بُوَد روضه خوانَش

حاج مهدی میرداماد:

روضه امام صادق علیه السلام

غریبم غریبم ای خدا - زمینه

پیر بزرگ طایفه بود و کریم بود - واحد

یه داغی رو دلم مونده ، یه آهی رو لب افتاده - روضه

خدا بغضی توی گلوم نشسته - زمینه

بگذارید از این خانه عبا بردارم - سنگین

برای مدینه به نام امام صادق یه رواقی به نام دارالقلم بسازیم - واحد